Zmarł płk dypl. pil. Ryszard Grundman

W dniu 11 kwietnia 2015 roku, zmarł w domu, w Warszawie płk dypl. pil. Ryszard Grundman, zasłużony oficer Lotnictwa Polskiego i członek Oddziału Warszawsko – Mazowieckiego Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP. Śp. płk dypl. pil. Ryszard Grundman urodził się 1 stycznia 1931 r. w Koninie. Ojciec Bronisław matka Józefa z domu Przybylak.

24 września 1949 r. ochotniczo wstąpił do Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie, z której został przeniesiony do Oficerskiej Szkoły Lotniczej Nr 5 w Radomiu. Ukończył ją 28 grudnia 1951 r., jako prymus pierwszej radomskiej promocji. 1 stycznia 1952 r. rozpoczął służbę zawodową w 1. Pułku Lotnictwa Myśliwskiego „Warszawa” w Warszawie i pełnił ją do 11 lipca 1973 r. Zajmował stanowiska: pilota, starszego pilota, dowódcy klucza lotniczego, pomocnika dowódcy eskadry do spraw pilotażu, dowódcy eskadry (od 7 października 1954 r. do września 1959 r.). 1 września 1959 r. został skierowany na studia w Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w Rembertowie, które ukończył 30 marca 1963 r. Powrócił do pułku i został zastępcą dowódcy do spraw pilotażu, a 27 czerwca 1964 r. - dowódcą pułku (1. Pułkiem dowodził do 11 lipca 1973 r.).

Podczas 22-letniej służby w tym historycznym pułku brał udział we wszystkich centralnych pokazach i defiladach lotniczych. Należał do pionierskiej grupy pilotów wojskowych wykonujących pilotaż zespołowy na samolotach odrzutowych. Zdobył, jako jedyny w pułku, tytuł „Załogi Wyborowej”. Był członkiem zespołu, który zdobył tytuł mistrzowski na pierwszych Zawodach Lotnictwa Myśliwskiego WL i OPL OK (28.09. do 03.10.1959 r.) we Wrocławiu. Po przekazaniu obowiązków dowódcy pułku, od 11 lipca 1973 r. był dowódcą 4. Bazy Lotniczej w Warszawie. W roku 1976 został Szefem Szkolenia i Sportu w Aeroklubie PRL. Do służby w Dowództwie Wojsk Obrony Powietrznej Kraju powrócił w roku 1983 r. gdzie był starszym specjalistą, potem zastępcą szefa Służby Ruchu Lotniczego, a od 21 sierpnia 1980 r. - szefem Służby Ruchu Lotniczego (do 20 grudnia 1991 r.). Podczas służby w lotnictwie uczestniczył w katastrofie lotniczej. W 1954 r. podczas manewru rozejścia się ze swoim prowadzonym, zderzyli się w powietrzu na samolotach Lim-1 (MiG-15). Prowadzony – ppor. pil. Aleksander Dunal zginął podczas próby katapultowania się z samolotu Lim-1, na zbyt małej wysokości. Por. pil. Ryszardowi Grundmanowi dopisało szczęście. Był pilotem wojskowym klasy pierwszej. Miał 3051 godzin nalotu za sterami wielu samolotów oraz trzy loty bojowe w celu przechwycenia samolotów rozpoznawczych naruszających polską przestrzeń powietrzną. Wykonywał loty na samolotach: MiG-21, Lim-1, Lim-2, Lim-5, TS-8”Bies”, Jak-9, Jak-9P, Jak-9M, Jak-11, UT-2, Po-2.

Był autorem pięciu książek: „Smugi na niebie”, „W cieniu skrzydeł”, „Podniebne rodeo”, „Polscy piloci i UFO”, „Gniazdo” oraz wielu artykułów o tematyce lotniczej. Był laureatem konkursu literackiego „Ikarowe Strofy”. Był inicjatorem założenia Oddziału Warszawskiego – Mazowieckiego Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP, gdzie od 22 listopada 1994 r. do 17 listopada 1998 r. był wiceprezesem Oddziału, a od 1998 r, do 14 czerwca 2014 r. był wiceprezesem Zarządu Głównego SSLW RP. Od 2001 r. był członkiem Rady Głównej Federacji Stowarzyszeń Rezerwistów i Weteranów Sił Zbrojnych RP, gdzie został delegowany przez ZG SSLW RP z Poznania.

Był aktywnym społecznikiem uczestniczącym w działalności Stowarzyszeń mających na celu podtrzymanie tradycji narodowych, w tym ochronę godności i honoru żołnierza polskiego i integrację środowisk byłych żołnierzy lotnictwa wojskowego Sił Zbrojnych RP. Był ikoną Lotnictwa Polskiego.

Posiadał mistrzowską klasę pilota wojskowego. Otrzymał tytuł Pilota Roku

Był uhonorowany ponad 30 odznaczeniami i orderami, m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2003 r.), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1986 r.), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1966 r.) i Złotym Krzyżem Zasługi (1957 r.). Posiadał honorowe obywatelstwo miasta Warki oraz tytuł honorowy i odznakę „Zasłużony Pilot Wojskowy”.

Mieszkał w Warszawie z żoną Eulalią z domu Łukaszewska. Miał dwie córki: Iwonę (1953), która jest lekarzem i Małgorzatę (1956). Wnuki: Małgorzata (1980), Dorota (1981) Adam (1989), Marta (1992) i prawnuczka Oliwia (2012). Interesował się historią lotnictwa i białą bronią.

 

Pogrzeb odbędzie się 20 kwietnia 2015 r. o godzinie 14.00, na Wojskowym Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Niech Matka Boska Loretańska ma Go w Swojej opiece. Cześć Jego Pamięci!

Henryk Czyżyk