Warszawski Klub Seniorów Lotnictwa 
Robert Rowiński zmarł wczoraj w wieku 85 lat. Takie pożegnanie ukaże się jutro w Wyborczej waszawskiej.
Termin i miejsce pogrzebu podamy po ustaleniach rodziny.
Lesław Karst
Prof. Dr hab. inż. ROBERT ROWIŃSKI. Zmarł dn 7.08.2020 w wieku 85 lat.
Prof. dr hab. inż. Robert Rowiński urodził się w Warszawie w dn 18.04.1935 r, W roku 1951, po zdanych egzaminach został studentem Wydziału Lotniczego Szkoły Wawelberga i Rotwanda, która w następnym roku została włączona do Politechniki Warszawskiej. .Jego kolegami byli m innymi znani później piloci jak Jerzy Popiel, Ludwik Natkaniec, Antoni Śmigiel.
Po ukończeniu studiów ze specjalizacją „budowa płatowców”, został z nakazu pracy zatrudniony w Instytucie Lotnictwa, w Zakładzie Aerodynamiki, kierowanym przez słynnego naukowca i wszechstronnego pilota szybowcowego, samolotowego, balonowego i skoczka prof. Franciszka Janika. Zajmował się tu zagadnieniami aerodynamiki dużych prędkości. W 1969 r uzyskał stopień doktora nauk technicznych a promotorem był prof. Janik. W Instytucie przepracował 21 lat. Był to dla niego wspaniały okres, w którym nauczył się współpracować z ludźmi, kierować nimi, a przede wszystkim być dobrym w badaniach eksperymentalnych. Odbywał staże naukowe w tym w Delf University of Technology, w Instytucie Agrolotnictwa w Krasnodarze, Swedish University, oraz jako visiting profesor w Norwegii , Hiszpanii, Niemczech. Anglii.
W 1978 r. został z Instytutu Lotnictwa skierowany do Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie, gdzie utworzono Instytut Agrolotnictwa. Powołano go na dyrektora tego instytutu.. Prowadzono w nim badania Rolniczych Statków Powietrznych, a przedkładana certyfikacja była zatwierdzana przez IBMER, dopuszczając dany typ RSP do użytkowania w rolnictwie i leśnictwie. Zajmował się m innymi fizyką ruchu i osiadania oprysku. Obok badań kształcono i szkolono na lotnisku w Kętrzynie studentów, którzy z dyplomem mgr. inż. i zdanym w GILC egzaminie, otrzymywali uprawnienia pilota zawodowego agro II klasy. Wykształcono i wyszkolono łącznie 120 studentów ART, którzy zasilili kadry agrolotników Jest autorem książki” Polskie Agrolotnictwo” o różnych zagadnieniach technicznych i organizacyjnych tej dziedziny polskiego lotnictwa.
Prowadził równolegle działalność dydaktyczną na Wydziale Mechanicznym ART., był prodziekanem a przez dwie kadencje dziekanem Wydziału. Tu też zrobił habilitację i uzyskał tytuł profesora.
Lotniczo szkolił się w początku lat 50. w Lisich Kątach, Przez 16 lat był wice przewodniczącym Aeroklubu Warmińsko-Mazurskiego. W dowód uznania został Honorowym członkiem Aeroklubu. RP. Przez 8 lat pełnił zaszczytną funkcję Prezesa Rady Seniorów Lotnictwa Aeroklubu Polskiego i do końca był członkiem jej prezydium. Był w tym czasie współinicjatorem przyznawania w Górskiej Szkole Szybowcowej Żar statuetki Dedala dla zasłużonych ludzi lotnictwa.
Odbywał wojskowe szkolenia w Technicznej Szkole Wojsk Lotniczych w Zamościu ,w. Modlinie i Oleśnicy. Posiadał stopień wojskowy porucznika.
W 2008 roku został zaproszony do pracy w „Szkole Orląt” w Dęblinie, w której prowadził wykłady m. innymi z aerodynamiki. Prowadzi tu tez prace dyplomowe absolwentów Akademii Lotniczej.
Był długoletnim członkiem Warszawskiego Klubu Seniorów Lotnictwa. Natomiast od lat 60 XX w był członkiem Zespołu Pieśni i Tańca Politechniki Warszawskiej i występował w jubileuszowych koncertach w grupie „old boyów”.
Wśród szeregu wyróżnień i odznaczeń za jego pracą można wymienić:
Godny uznania był jego szeroki zakres pracy naukowej dla lotnictwa, szczególnie agrolotnictwa, działalność dydaktyczna oraz zaangażowanie w działalność społeczną w Aeroklubie jak też dla upamiętniania historii polskiego lotnictwa i zasłużonych jego ludzi.
Pozostanie w naszej pamięci jako wzór naukowca i aktywnego działacza społecznego a jednocześnie pełnego aktywności życzliwego kolegi.
W imieniu Warszawskiego Klubu Seniorów Lotnictwa
i środowiska agrolotników
Mgr inż. Lesław Karst
22.07.2020r. zmarł Henryk Grużewski miesiąc przed ukończeniem 90 lat życia. Długoletni mechanik lotniczy na Wydziale Badań w Locie PZL Warszawa Okęcie i członek WKSL od 2002 r.
Z lotnictwem a szczególnie z obsługą techniczną samolotów związany był przez cale swoje dorosłe życie. Rozpoczął w 1948 r od PLL LOT , gdzie ukończył Szkołę Zawodową i pracował jako mechanik lotniczy. W latach 1950-53 odbywał służbę wojskową w Technicznej Szkole Lotniczej w Zamościu a potem w Dęblinie jako mechanik s-tów bombowych uzyskując stopień sierżanta.
Od 1953 r rozpoczął pracę w WSK Okęcie i pracował tu do emerytury na Oddziale eksploatacji samolotów. Ukończył przyzakładowe Technikum dla pracujących. Przygotowywał do oblotu nowe samoloty produkowane seryjnie jak też obsługiwał prototypy nowych konstruowanych na Okęciu. Przez większość zatrudnienia pełnił obowiązki mistrza ekipy mechaników.
O Marku Małolepszym za Facebook LOT-ever.
Wstawił Eugeniusz Rynkiewicz.
Marek Małolepszy zginął śmiercią lotnika.
Bardzo przykra wiadomość z miejscowości Ely w Newadzie (USA).
W sobotę 11 lipca 2020 podczas próby bicia szybowcowego rekordu na trasie 1090 km w wieku 74 lat zginął śmiercią lotnika polski pilot szybowcowy i samolotowy Marek Małolepszy. Marek był wybitną postacią polskiego lotnictwa. Wielokrotny rekordzista Polski i Ameryki Północnej w przelotach szybowcowych. Startował także w Mistrzostwach Samolotowych jak członek Kadry Narodowej. Kapitan pilot PLL „LOT” na samolotach AN 24, TU 134, IŁ 62 i Boeing 737.
Maratończyk. Przyjacielski i koleżeński. Dobry człowiek.
Cześć Jego Pamięci.
Proponuje także przeczytać o Marku i mieć Go w pamięci:
https://dlapilota.pl/wiadomosci/aeroklub-czestochowski/zycie-bez-marzen-byloby-puste
Ze smutkiem zawiadamiamy, że 9-go kwietnia 2020 r. zmarł członek WKSL
Inż. Jerzy Wojciechowski, major WP.
Ur. 8.02.1925
W czasie wojny brał udział w walce z okupantem w AK, jednocześnie kontynuował naukę na tajnych kompletach. Absolwent pierwszej po wojnie promocji na stopień chorążego w dniu 21.06.1945 oraz pierwszego kursu pilotów instruktorów, instruktor w Dęblinie, następnie pilot latający na samolotach bombowych Pe-2 w 7 SPLBN w Poznaniu, Absolwent Wydziału Lotniczego Politechniki Wrocławskiej.
Od 1953 r. długoletni zasłużony pracownik WSK Świdnik, pierwszy organizator oraz kierownik wydziału prób eksploatacyjnych WSK Świdnik. W roku 1982 przeszedł na emeryturę i przeprowadził się z rodziną do Ożarowa pod Warszawą.
Instruktor sportowy w Aeroklubie Wrocławskim i w Świdniku, Pilot śmigłowców SM-1. Aktywny działacz Związku Kombatantów RP i BWP, SIMP i Koła Siedlczan przy TPW. Przewodniczący Klubu Seniorów Lotnictwa w Świdniku w latach 1979-1983. W roku 2006 gen Tadeusz Góra wręczył Jerzemu legitymację Warszawskiego Klubu Seniorów Lotnictwa (nr 871).
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi za zasługi w działalności na rzecz społeczności lokalnej, za osiągnięcia w pracy zawodowej i społecznej. Prywatnie interesował się astronomią i fotografią. Był człowiekiem skromnym, zawsze chętnym do pomocy.
We wspomnieniach z początków polskiego lotnictwa po wojnie można znaleźć fragmenty poświęcone Jerzemu: Aleksander Milart. "Pod niebem Dęblina", Kraków 2007, Krakowski Oddział Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP, ISBN 978-83-921990-5-2. Kilka zdjęć w tej publikacji pochodzi z albumów Jerzego. Kazimierz Wierzbicki. "Rosły nam skrzydła", Warszawa 1977, Wydawnictwo MON, oraz u Tadeusza Chwałczyka „Leksykon Lotników Lubelszczyzny” Lublin 2018,
11.05.1947 r. Pilot instruktor po egzaminie na pilota bombowego tuż przed przeniesieniem do 7 SPLBN w Poznaniu
15.05.2005 r. Wręczenie legitymacji WKSL przez gen Tadeusza Górę
Informujemy, że zmarł Janusz Jarzęcki ur. 14.07.1926 r.
Żołnierz AK. Absolwent oficerskiej szkoły lotniczej w Dęblinie. Pilot PLL Lot , członek Aeroklubu Warszawskiego.
Dziennikarz PAP, Interpress i prasy polonijnej.
Członek organizacji kombatanckich.
W Warszawskim Klubie Seniorów Lotnictwa długoletni członek zarządu. Legitymacja Nr. 571.
Do 2007 opiekował się kroniką klubu, gromadząc materiały z najważniejszych uroczystości i wydarzeń. Organizator wyjazdów zagranicznych Klubu.
Aktywny w realizacji i organizowaniu akcji opieki nad grobami poległych podczas walk w 1939 r, miejscem zestrzelenie 3 bombowców Łoś, grobami powstańców warszawskich.
Posiadał następujące odznaczenia:
ODZNAKA GRUNWALDZKA 1945
SREBRNY KRZYŻ ZASŁUGI 1949
KRZYŻ KAWALERSKI 1950
KRZYŻ WETERANA WALK O WOLNOŚC I NIEPODLEGŁOŚC 1991
KRZYŻ PARTYZANCKI 1998
KRZYŻ POWSTAŃCZY 1998
KRZYŻ ARMII KRAJOWEJ 1998
SREBRNY I ZŁOTY MEDAL ZA ZASŁUGI DLA OBRONNOSCI 2003
MEDAL PRO MEMORIA 2009
ZŁOTY MEDAL OPIEKUNA MIEJSC PAM NAROD 2014.
POGRZEB ODBĘDZIE SIĘ W DN 26 kwietnia o GODZ 13.15 W KOŚCIELE ŚW JÓZEFATA NA POWĄZKACH.