prof. Robert Rowiński

Robert Rowiński zmarł wczoraj w wieku 85 lat. Takie pożegnanie ukaże się jutro w Wyborczej waszawskiej.

Termin i miejsce pogrzebu podamy po ustaleniach rodziny.

 

Lesław Karst

prof. Robert Rowiński wspomnienie

Prof. Dr hab. inż. ROBERT ROWIŃSKI.   Zmarł  dn 7.08.2020 w wieku 85 lat.

prof. Robert Rowiński

Prof. dr hab. inż. Robert Rowiński urodził się w  Warszawie w dn  18.04.1935 r, W roku 1951, po zdanych egzaminach został studentem Wydziału Lotniczego Szkoły Wawelberga i Rotwanda, która w następnym roku została włączona do Politechniki Warszawskiej. .Jego kolegami byli m innymi znani później piloci  jak Jerzy Popiel, Ludwik Natkaniec, Antoni Śmigiel.

Po ukończeniu studiów ze specjalizacją „budowa płatowców”, został z nakazu pracy zatrudniony w Instytucie Lotnictwa, w Zakładzie Aerodynamiki, kierowanym przez słynnego naukowca i wszechstronnego pilota szybowcowego, samolotowego, balonowego i skoczka prof. Franciszka Janika. Zajmował się tu zagadnieniami aerodynamiki dużych prędkości. W 1969 r uzyskał stopień doktora nauk technicznych a promotorem był prof. Janik. W Instytucie przepracował 21 lat. Był to dla niego wspaniały okres, w którym nauczył się  współpracować z ludźmi, kierować nimi, a przede wszystkim być dobrym w badaniach eksperymentalnych. Odbywał staże naukowe w tym w Delf University of Technology, w Instytucie Agrolotnictwa w Krasnodarze, Swedish  University, oraz jako visiting profesor w Norwegii , Hiszpanii, Niemczech. Anglii.

W 1978 r. został z Instytutu Lotnictwa skierowany do Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie, gdzie utworzono Instytut Agrolotnictwa. Powołano go na dyrektora tego instytutu.. Prowadzono w nim badania Rolniczych Statków Powietrznych, a przedkładana certyfikacja była zatwierdzana przez IBMER, dopuszczając dany typ RSP do użytkowania w rolnictwie i leśnictwie. Zajmował się m innymi fizyką ruchu i osiadania oprysku. Obok badań kształcono i szkolono na lotnisku w Kętrzynie studentów, którzy z dyplomem mgr. inż. i zdanym w GILC egzaminie, otrzymywali uprawnienia pilota zawodowego agro  II klasy. Wykształcono i wyszkolono łącznie 120 studentów ART, którzy zasilili kadry agrolotników  Jest autorem książki” Polskie Agrolotnictwo” o różnych zagadnieniach technicznych i organizacyjnych tej dziedziny polskiego lotnictwa.

Prowadził  równolegle działalność dydaktyczną na Wydziale Mechanicznym ART., był prodziekanem a przez dwie kadencje dziekanem Wydziału. Tu też zrobił habilitację i uzyskał tytuł profesora.      

Lotniczo szkolił się w początku lat 50. w Lisich Kątach, Przez 16 lat był wice przewodniczącym Aeroklubu Warmińsko-Mazurskiego. W dowód uznania został Honorowym członkiem Aeroklubu. RP. Przez 8 lat pełnił zaszczytną funkcję Prezesa Rady Seniorów Lotnictwa Aeroklubu Polskiego i do końca  był członkiem  jej prezydium. Był w tym czasie współinicjatorem przyznawania w Górskiej Szkole Szybowcowej Żar statuetki Dedala dla zasłużonych ludzi lotnictwa.

Odbywał wojskowe szkolenia w Technicznej Szkole Wojsk Lotniczych w Zamościu ,w. Modlinie i Oleśnicy. Posiadał stopień  wojskowy porucznika.

W 2008 roku został zaproszony do pracy w „Szkole Orląt” w Dęblinie, w której prowadził wykłady m. innymi z aerodynamiki. Prowadzi tu tez  prace dyplomowe absolwentów Akademii Lotniczej.

Był  długoletnim członkiem Warszawskiego Klubu Seniorów Lotnictwa. Natomiast od lat 60 XX w był członkiem Zespołu Pieśni i Tańca Politechniki Warszawskiej i  występował w jubileuszowych koncertach w grupie „old boyów”.

Wśród szeregu wyróżnień i odznaczeń za jego pracą można wymienić:

  • Srebrny Krzyż Zasługi.
  • Krzyż Kawalerski i Krzyż Oficerski OOP
  • Błękitne Skrzydła–zespołowo dla Akademii Rolniczo-Technicznej,za działalność agrolotniczą
  • Błękitne Skrzydła – osobiście
  • Złotą Honorową Odznaką SIMP
  • Złotą Odznaką za” Zasługi dla Lotnictwa Sportowego”
  • Odznakę Zasłużony dla Warszawy
  • Laureat Złotej Księgi Politechniki Warszawskiej.

Godny uznania był jego szeroki zakres pracy naukowej dla lotnictwa, szczególnie agrolotnictwa, działalność dydaktyczna  oraz zaangażowanie w działalność społeczną w Aeroklubie jak też dla upamiętniania historii polskiego  lotnictwa i zasłużonych  jego ludzi.

Pozostanie w naszej pamięci jako wzór naukowca i aktywnego działacza społecznego a jednocześnie pełnego aktywności życzliwego kolegi. 

 

W imieniu  Warszawskiego Klubu Seniorów Lotnictwa 

i środowiska agrolotników 

Mgr inż. Lesław Karst

 

Henryk Grużewski pożegnanie

22.07.2020r. zmarł Henryk Grużewski miesiąc przed ukończeniem 90 lat życia. Długoletni mechanik lotniczy na Wydziale Badań w Locie  PZL Warszawa Okęcie i członek WKSL od 2002 r.

Z lotnictwem  a szczególnie z obsługą techniczną samolotów związany był przez cale swoje dorosłe życie. Rozpoczął w 1948 r od PLL LOT , gdzie ukończył Szkołę Zawodową i pracował  jako mechanik lotniczy. W latach 1950-53  odbywał służbę wojskową w Technicznej Szkole Lotniczej w Zamościu  a potem w Dęblinie jako mechanik s-tów bombowych uzyskując stopień sierżanta.

Od 1953 r rozpoczął pracę w WSK Okęcie i  pracował tu do emerytury na Oddziale eksploatacji samolotów. Ukończył przyzakładowe Technikum dla pracujących. Przygotowywał do oblotu nowe samoloty produkowane seryjnie jak też obsługiwał prototypy nowych  konstruowanych na Okęciu.  Przez większość zatrudnienia pełnił obowiązki mistrza ekipy mechaników.               

Czytaj więcej: Henryk Grużewski pożegnanie

Marek Małolepszy zginął śmiercią lotnika.

O Marku Małolepszym za Facebook LOT-ever.

Wstawił Eugeniusz Rynkiewicz.

Marek Małolepszy zginął śmiercią lotnika.

Bardzo przykra wiadomość z miejscowości Ely w Newadzie (USA).

W sobotę 11 lipca 2020 podczas próby bicia szybowcowego rekordu na trasie 1090 km w wieku 74 lat zginął śmiercią lotnika polski pilot szybowcowy i samolotowy Marek Małolepszy. Marek był wybitną postacią polskiego lotnictwa. Wielokrotny rekordzista Polski i Ameryki Północnej w przelotach szybowcowych. Startował także w Mistrzostwach Samolotowych jak członek Kadry Narodowej. Kapitan pilot PLL „LOT” na samolotach AN 24, TU 134, IŁ 62 i Boeing 737.

Maratończyk. Przyjacielski i koleżeński. Dobry człowiek.

Cześć Jego Pamięci.

Proponuje także przeczytać o Marku i mieć Go w pamięci:

https://dlapilota.pl/wiadomosci/aeroklub-czestochowski/zycie-bez-marzen-byloby-puste

 

Ze smutkiem zawiadamiamy, że zmarł Jerzy Wojciechowski

Ze smutkiem zawiadamiamy, że 9-go kwietnia 2020 r. zmarł członek WKSL

 

Inż. Jerzy Wojciechowski, major WP.

Ur. 8.02.1925

W czasie wojny brał udział w walce z okupantem w AK, jednocześnie kontynuował naukę na tajnych kompletach. Absolwent pierwszej po wojnie promocji na stopień chorążego w dniu 21.06.1945 oraz pierwszego kursu pilotów instruktorów, instruktor w Dęblinie, następnie pilot latający na samolotach bombowych Pe-2 w 7 SPLBN w Poznaniu, Absolwent Wydziału Lotniczego Politechniki Wrocławskiej.

Od 1953 r. długoletni zasłużony pracownik WSK Świdnik, pierwszy organizator oraz kierownik wydziału prób eksploatacyjnych WSK Świdnik. W roku 1982 przeszedł na emeryturę i przeprowadził się z rodziną do Ożarowa pod Warszawą.

Instruktor sportowy w Aeroklubie Wrocławskim i w Świdniku, Pilot śmigłowców SM-1. Aktywny działacz Związku Kombatantów RP i BWP, SIMP i Koła Siedlczan przy TPW. Przewodniczący Klubu Seniorów Lotnictwa w Świdniku w latach 1979-1983. W roku 2006 gen Tadeusz Góra wręczył Jerzemu legitymację Warszawskiego Klubu Seniorów Lotnictwa (nr 871).

Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi za zasługi w działalności na rzecz społeczności lokalnej, za osiągnięcia w pracy zawodowej i społecznej. Prywatnie interesował się astronomią i fotografią. Był człowiekiem skromnym, zawsze chętnym do pomocy.

Jerzy Wojciechowski Zmarł 9-go kwietnia 2020 roku.
Uroczystości pogrzebowe rozpoczną się o godz.15:00 w poniedziałek 20-go kwietnia na Powązkach Wojskowych (brama główna), odprowadzenie do kwatery II A43-2-10.

We wspomnieniach z początków polskiego lotnictwa po wojnie można znaleźć fragmenty poświęcone Jerzemu: Aleksander Milart. "Pod niebem Dęblina", Kraków 2007, Krakowski Oddział Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP, ISBN 978-83-921990-5-2. Kilka zdjęć w tej publikacji pochodzi z albumów Jerzego. Kazimierz Wierzbicki. "Rosły nam skrzydła", Warszawa 1977, Wydawnictwo MON, oraz u Tadeusza Chwałczyka „Leksykon Lotników Lubelszczyzny” Lublin 2018,

 

11.05.1947 r. Pilot instruktor po egzaminie na pilota bombowego tuż przed przeniesieniem do 7 SPLBN w Poznaniu

 

15.05.2005 r. Wręczenie legitymacji WKSL przez gen Tadeusza Górę

Zmarł Janusz Jarzęcki

Informujemy, że zmarł Janusz Jarzęcki ur. 14.07.1926 r.

Żołnierz AK. Absolwent oficerskiej szkoły lotniczej w Dęblinie. Pilot PLL Lot , członek Aeroklubu Warszawskiego.

Dziennikarz PAP, Interpress i  prasy polonijnej.

Członek organizacji kombatanckich.

W Warszawskim Klubie Seniorów Lotnictwa długoletni członek zarządu. Legitymacja Nr. 571.

Do 2007 opiekował się kroniką klubu, gromadząc materiały z najważniejszych uroczystości i wydarzeń. Organizator wyjazdów zagranicznych Klubu.

Aktywny w realizacji i organizowaniu akcji opieki nad grobami poległych  podczas walk w 1939 r, miejscem zestrzelenie 3 bombowców Łoś, grobami powstańców warszawskich.

 

Posiadał następujące odznaczenia:

ODZNAKA GRUNWALDZKA   1945

SREBRNY KRZYŻ ZASŁUGI 1949

KRZYŻ  KAWALERSKI   1950

KRZYŻ WETERANA WALK O WOLNOŚC I NIEPODLEGŁOŚC  1991

KRZYŻ PARTYZANCKI  1998

KRZYŻ POWSTAŃCZY 1998

KRZYŻ ARMII KRAJOWEJ  1998

SREBRNY I ZŁOTY  MEDAL ZA ZASŁUGI DLA OBRONNOSCI  2003

MEDAL PRO MEMORIA  2009

ZŁOTY MEDAL OPIEKUNA MIEJSC PAM NAROD 2014.

 

POGRZEB ODBĘDZIE SIĘ W DN 26 kwietnia o GODZ 13.15 W KOŚCIELE  ŚW JÓZEFATA NA POWĄZKACH.